Συνδιάσκεψη για ΕΕ (1993)

ΑΠΟΦΑΣΗ

ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ

ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΚ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10 και 11 του Απρίλη 1993 συζήτησε τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΕΟΚ και την ευρωπαϊκή ενοποίηση και κατέληξε στα παρακάτω:

            1. Η καπιταλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι η απάντηση του κεφαλαίου στην εξυπηρέτηση των ιδιοτελών επιδιώξεών του για εδραίωση και επέκταση της κυριαρχίας του σε βάρος των λαών και εθνών στην ευρωπαϊκή ήπειρο και γενικότερα στις διεθνείς εξελίξεις. Γι’ αυτό και δεν αποτελεί απάντηση στις ανάγκες της εποχή μας, στους πόθους και στα κοινά, αλληλοσυνδεόμενα συμφέροντα, των λαών της Ευρώπης.

            Το όραμα των κομμουνιστών, όλων των προοδευτικών ανθρώπων, δεν μπορεί να είναι η Ευρώπη που οικοδομούν σήμερα οι πολυεθνικές. Η Ευρώπη της ανεργίας, της οικονομικής ύφεσης, της λιτότητας, της συρρίκνωσης των λαϊκών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων των λαών, του ρατσισμού, των εθνικιστικών συγκρούσεων και των στρατιωτικών τυχοδιωκτισμών.

            Η απάντηση του ΚΚΕ στην καπιταλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ο αγώνας για μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη της πραγματικής δημοκρατίας, της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας για τους εργαζόμενους, χωρίς εκμετάλλευση, Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίζουν οι λαοί. Μια Ευρώπη ισότιμης συνεργασίας, αλληλεγγύης, φιλίας των λαών και ειρήνης. Η απάντηση στην καπιταλιστική ενοποίηση είναι, σε τελευταία ανάλυση η συμμετοχή σε μια ανώτερη μορφή διεθνοποίησης, τη σοσιαλιστική.

            2. Οι διακηρύξεις των υποστηρικτών της ΕΟΚ ότι αυτή θα συμβάλλει στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας μας, στην ισότιμη σχέση της με τις ευρωπαϊκές χώρες, στην εδραίωση της δημοκρατίας και στην προστασία της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητάς της αποδείχτηκαν απατηλές και παραπλανητικές. Η σημερινή πολύπλευρη και βαθιά κρίση της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία. Σκοπός αυτής της επιλογής δεν ήταν να εξυπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά να διασφαλίσει τα προνόμια και την εξουσία της άρχουσας τάξης στη συνασπισμένη δύναμη της δυτικοευρωπαϊκής αντίδρασης.

            Η ένταξη, όπως έγκαιρα είχε προβλέψει το ΚΚΕ, αποδείχθηκε ασύμφορη και επιζήμια για το λαό και το μέλλον του τόπου.

            Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ και η πολιτική προσαρμογής στο καθεστώς της Κοινότητας σε βάρος των εργαζομένων και της ανάπτυξης που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσαν και αποτελούν βασικό παράγοντα όξυνσης των μεγάλων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας.

            Η αντίληψη ΕΟΚ=μονόδρομος και όλη η φιλολογία περί «ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού» επιδιώκουν να συγκαλύψουν την ταξική ουσία και τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Κέρδη δηλαδή για την ντόπια και ξένη οικονομική ολιγαρχία και φτώχεια, ανεργία, πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και τοποθέτηση της Ελλάδας στο περιθώριο.

            Με την ένταξη στην ΕΟΚ η εξάρτηση της χώρας επεκτάθηκε και έγινε βαθύτερη. Με τη Συνθήκη του Μάαστριχ το πρόβλημα γίνεται πιο έντονο. Βασικοί μοχλοί για τη χάραξη της οικονομικής, κοινωνικής, εξωτερικής πολιτικής και άμυνας εκχωρούνται στα κοινοτικά όργανα. Ενισχύεται έτσι ένας από τους κυριότερους παράγοντες της κρίσης, η εξάρτηση από το πολυεθνικό κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε «επαρχία της ΕΟΚ» χωρίς τη δυνατότητα και τα μέσα για την προστασία των εθνικών της συμφερόντων από την ισοπεδωτική πολιτική των ισχυρών της ΕΟΚ και τη ληστρική επιδρομή των πολυεθνικών.

            3. Η έξοδος της Ελλάδας από τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση, η αντιμετώπιση των συνεπειών της, οι μεγάλες και οξυμένες ανάγκες της εργατικής τάξης, της εργαζόμενης αγροτιάς, των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων, όλων των εργαζόμένων, της νεολαίας, των γυναικών και οι απαιτήσεις τους για μια καλύτερη ζωή, αντίστοιχη με τις δυνατότητες της εποχής μας, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με τις επιλογές της άρχουσας τάξης και των κομμάτων που την υπηρετούν.

            Η μόνη πολιτική που μπορεί να δώσει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων  και της χώρας βρίσκεται σε κατεύθυνση εντελώς αντίθετη από το δρόμο της εξάρτησης και των πολυεθνικών. Βρίσκεται στην απαλλαγή της χώρας από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, στις βαθιές αντιμονοπωλιακές αλλαγές, στην πολιτική αλλαγής με κατεύθυνση το σοσιαλισμό που προβάλλει το ΚΚΕ στον ελληνικό λαό. Είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας.

            4. Η αποδέσμευση, η έξοδος της χώρας μας από την ΕΟΚ και η αναζήτηση εναλλακτικών μορφών συνεργασίας στον ευρωπαϊκό και βαλκανικό χώρο, στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής, η επιδίωξη γενικότερα ισότιμης συμμετοχής στο διεθνή στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, αποτελεί μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την ολόπλευρη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξή της. Αποτελεί κεντρική επιλογή και άμεσο στόχο στην πάλη για αντιιμπεριαλιστικές, αντιμονοπωλιακές αλλαγές, στην προοπτική του σοσιαλισμού.

            Ο αγώνας προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι σύνθετος και σκληρός. Θα περνάει από διάφορες φάσεις και ρήξεις με το ντόπιο και ευρωπαϊκό αντιδραστικό κατεστημένο. Είναι μια εξέλιξη που το αποτέλεσμά της θα εξαρτηθεί από τη συνολική πορεία των κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα θα επηρεάζεται σημαντικά από την πορεία της πάλης στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και γενικότερα από τις αλλαγές συσχετισμού δύναμης σε βάρος των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού. Η αποδέσμευση θα αποτελέσει σημαντική συμβολή στον αγώνα για αποδυνάμωση και ανατροπή της καπιταλιστικής ενοποίησης.

            Για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΟΚ καθοριστικό ρόλο θα παίξει η ανάπτυξη ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού κινήματος με πρωτοπορία την εργατική τάξη, με την καθοδήγηση ενός ισχυρού ΚΚΕ, η ανάδειξη μιας κυβέρνησης αντιμονοπωλιακών δυνάμεων που θα είναι διατεθειμένη να προωθήσει ένα πρόγραμμα φιλολαϊκής προοδευτικής ανάπτυξης σε αντίθεση με τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού.

            5. Το ΚΚΕ χαράσσει αυτή την προοπτική, υπολογίζοντας τους παρακάτω παράγοντες: Το χαρακτήρα της καπιταλιστικής ενοποίησης, τις αρνητικές συνέπειες της ΕΟΚ στο παρόν και το μέλλον της ελληνική κοινωνίας, συνολικά για τους λαούς της Ευρώπης. Η ρεαλιστικότητα της πρότασής του πηγάζει τόσο από την επιτακτική αναγκαιότητα βαθιών αλλαγών όσο και από τις δυνατότητες που περικλείει ένα ισχυρό, ενωτικό λαϊκό κίνημα αποφασισμένο να επιβάλει λύσεις προς όφελος των εργαζομένων.

            α) Το ΚΚΕ δεν θεωρεί την ΕΟΚ υποχρεωτική και νομοτελειακή εξέλιξη.

            Η ΕΟΚ δε δημιουργήθηκε για να ενώσει την Ευρώπη και να εγγυηθεί την πρόοδο των λαών της, την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Έχει ταξικό χαρακτήρα. Είναι δημιούργημα του μεγάλου κεφαλαίου και υπηρετεί τα συμφέροντά του. Συνεπώς υπόκειται στους νόμους της ταξικής πάλης.

            Η ΕΟΚ αποτελεί μια μορφή καπιταλιστικής ενοποίησης με τάση μετατόπισης αρμοδιοτήτων από το εθνικό κράτος προς ένα υπερεθνικό ΕΟΚικό κέντρο, που λειτουργεί ως διακρατική συμφωνία συνεργασίας στην οποία κυριαρχούν οι ηγετικές δυνάμεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών. Δεν πρόκειται για κέντρο μέσω του οποίου αναιρείται ο ρόλος του κράτους γενικά. Αντίθετα αυτός ενισχύεται σε ένα άλλο επίπεδο στα πλαίσια της ΕΟΚ. Τα κεντρικά όργανα της ΕΟΚ χρειάζονται και αξιοποιούν το αστικό κράτος των χωρών – μελών της.

            Η «Ενωμένη Ευρώπη» του Μάαστριχτ με ενιαία οικονομική και νομισματική πολιτική, με κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, ανταποκρίνεται μόνο στην επιδίωξη των ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλιακών κύκλων να επιβληθούν ως ένας ισχυρός ιμπεριαλιστικός πόλος στις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις, σε βάρος των εργαζομένων και των αδύνατων χωρών.

            Οι κυριότεροι παράγοντες που επιτάχυναν τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικοστρατιωτικής ενοποίησης ήταν: Οι δυσκολίες να αντιμετωπιστούν από καθεμιά ξεχωριστή καπιταλιστική χώρα οι βαθιές και απειλητικές για το καπιταλιστικό σύστημα κρίσεις. Ο ανταγωνισμός του ιαπωνικού και αμερικάνικου κεφαλαίου. Η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και η διάλυση της ΕΣΣΔ, σε συνδυασμό με τη γιγάντωση του γερμανικού κεφαλαίου.

            β) Η προοπτική της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπως προσδιορίζεται με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δεν είναι βέβαιη.

            Η αντίσταση των λαών της Ευρώπης στη Συνθήκη του Μάαστριχτ δε δικαιώνει αυτούς που πίστευαν ότι η καπιταλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προχωρήσει απρόσκοπτα. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις συνεχίζονται και θα τροφοδοτούνται με νέο δυναμισμό από την παρατεταμένη κρίση που χαρακτηρίζει το σύνολο σχεδόν των χωρών της ΕΟΚ και από τις συνέπειες της καπιταλιστικής ενοποίησης.

            Ο μύθος της ενωμένης Ευρώπης δεν μπορεί σήμερα να κρύψει την πιο χαρακτηριστική για τον καπιταλισμό αγεφύρωτη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας. Η αντίθεση αυτή γίνεται όλο και πιο βαθιά και εκδηλώνεται με τη συσσώρευση αμύθητου πλούτου στα χέρια λίγων και την εξαθλίωση εκατομμυρίων εργαζομένων, με τις στρατιές των ανέργων, με τη λιτότητα, τον περιορισμό της κοινωνικής ασφάλισης, την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων, με την ένταση της εκμετάλλευσης και τον αυταρχισμό. Η περίφημη «ελευθερία της αγοράς», με όλες τις εκδοχές της, αποδείχνεται «δικτατορία της αγοράς», που επιβάλλει τη θέληση του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των λαών.

            Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και διενέξεις που συνοδεύουν από το ξεκίνημά της τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη ύφεση που κυριαρχεί στις χώρες – μέλη είναι αντικειμενικά ισχυροί ανασταλτικοί παράγοντες στην πορεία της ενοποίησης.

            Η πρόσφατη κρίση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος και οι δυσκολίες λειτουργίας του είναι αποκαλυπτικό στοιχείο για τα μεγάλα εμπόδια και τις αντιθέσεις που θα συναντήσουν οι επιδιώξεις των ισχυρών της ΕΟΚ με την ενοποίηση.

            γ) Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, σε αντίθεση με τις διακηρύξεις, ενισχύεται σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση το πολιτικό σύστημα. Εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα από τα κράτη – μέλη σε ένα ανεξέλεγκτο από τους λαούς αυταρχικό καπιταλιστικό κέντρο εξουσίας περιορίζεται περισσότερο η όποια δυνατότητα της λαϊκής παρέμβασης και του λαϊκού ελέγχου.

            Τα φαινόμενα πολιτικοοικονομικής διαφθοράς, παρασιτισμού και σήψης που αγκαλιάζουν όλες τις χώρες της Ευρώπης, καθώς και η άνοδος του νεοναζισμού και του ρατσισμού, δείγμα και σύμπτωμα του καθολικού χαρακτήρα της κρίσης του καπιταλισμού, προσθέτουν νέες δυσκολίες στα σχέδια ενοποίησης.

            δ) Η ιδεολογική και πολιτική σύγκλιση των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων δημιουργεί δυσκολίες, αλλά και σημαντικές δυνατότητες για τον απεγκλωβισμό μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης από την επιρροή της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας και τη γραφειοκρατία στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η αξιοποίηση αυτών των δυνατοτήτων θα εξαρτηθεί από τη δουλειά των κομμουνιστών.

            Όλοι αυτοί οι παράγοντες δημιουργούν αντικειμενικά τις προϋποθέσεις για την άνοδο της ταξικής πάλης και το συντονισμό των αγώνων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Η αντίσταση της εργατικής τάξης και ο συντονισμός της δράσης της δεν βρίσκεται σήμερα στο ύψος των απαιτήσεων. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι δεν αποκρούστηκε αποτελεσματικά η πολιτική της ταξικής συναίνεσης.

            Οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΟΚ δε θα παραιτηθούν από την προσπάθεια να εφαρμόσουν τις επιλογές του Μάαστριχτ, πότε με κατά μέτωπο επίθεση, πότε με ελιγμούς. Ήδη προωθούνται οι διάφορες κοινοτικές οδηγίες και τα προγράμματα λιτότητας στο όνομα της δήθεν σύγκλισης.

            Το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα, τα κόμματα που καταδίκασαν τη συμφωνία του Μάαστριχτ πρέπει να αξιοποιήσουν τις δυσκολίες τις δυσκολίες, τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής ενοποίησης. Να οργανώσουν την αντεπίθεση χωρίς καθυστέρηση, με στόχους και αιτήματα σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Να προβάλουν πιο αποφασιστικά το άλλο όραμα της Ευρώπης, την προοπτική της Ευρώπης του σοσιαλισμού.

            Όσο θα δυναμώνει η λαϊκή πάλη και η αντίσταση στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου τόσο θα αδυνατίζουν οι δυνατότητες της ΕΟΚ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών να ηγεμονεύουν στις διεθνείς εξελίξεις και να επιβάλλουν μέτρα, κυρώσεις και αποκλεισμούς.

            ε) Αντικειμενική βάση των δυνατοτήτων ανάπτυξης της πάλης για αποδέσμευση και διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας αποτελεί το μεγαλύτερο βάθος που αποκτούν οι κοινωνικές αντιθέσεις στη χώρα μας.

            Η δυτικοευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση μεγαλώνει το χάσμα που χωρίζει τα συμφέροντα του λαού από τα συμφέροντα των κυρίαρχων οικονομικά και πολιτικά δυνάμεων στην Ελλάδα. Δημιουργούνται αντικειμενικά νέες δυνατότητες συσπείρωσης των εργαζομένων σε αντιμονοπωλιακή και αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.

            Για να ανοίξει ένα δυνατό μέτωπο αντίστασης στις δεσμεύσεις και τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Κοινότητας πρέπει να αποκαλυφθούν στον ελληνικό λαό τα απατηλά συνθήματα και επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι υποστηριχτές της ΕΟΚ για να δικαιολογήσουν την υποταγή της χώρας στον ιμπεριαλισμό.

            Το δίλημμα που συχνά προβάλλουν, Ελλάδα απομονωμένη ή Ελλάδα μέσα στην ΕΟΚ και τους άλλους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, είναι πλαστό. Η Ελλάδα από οικονομική, κοινωνική και πολιτική άποψη απομονώνεται και μπαίνει στο περιθώριο εντός των τειχών της ΕΟΚ.

            Η συμμετοχή στην ΕΟΚ με τις δεσμεύσεις και τους περιορισμούς έβαλε φραγμό στην ανάπτυξη των σχέσεών της με άλλες χώρες.

            Η Ελλάδα εντός ΕΟΚ, αντί να ανοίγει τους ορίζοντες των διεθνών σχέσεων με χώρες και λαούς της περιοχής και ευρύτερα, υποχρεώνεται να θεωρεί «φίλους» τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και «εχθρούς» τους εχθρούς των ιμπεριαλιστών.

            Υποχρεώνεται να μετέχει σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επιβουλές σε βάρος της ειρήνης, της ασφάλειας, της ανεξαρτησίας των λαών. Είναι χαρακτηριστική η συμμετοχή της χώρας στον αποκλεισμό της Σερβίας και στις επιχειρήσεις στον Κόλπο και στη Σομαλία.

            Τα προηγούμενα χρόνια η κινδυνολογία της απομόνωσης χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογηθεί η στρατιωτική, πολιτική και οικονομική εξάρτηση της χώρας, η ασυδοσία του ξένου κεφαλαίου. Σήμερα χρησιμοποιείται με νέα μορφή για να δικαιολογηθεί το γενικό ξεπούλημα, κυρίως στο μονοπωλιακό κεφάλαιο της Ευρώπης, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, του πιο ζωντανού και κερδοφόρου τμήματος της ελληνικής οικονομίας.

            Όσο πιο γρήγορα δημιουργηθούν οι κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις τόσο θα διευκολύνεται η διέξοδος από τη βαθιά κρίση προς μια προοδευτική πολιτική ανάπτυξης.

            Το ΚΚΕ δε θα σταματήσει να αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα και το ρόλο των κοινοτικών πόρων, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, που περιορίζουν την κριτική τους στο υπαρκτό πρόβλημα της αδιαφάνειας στη χρήση των πόρων από την πλευρά της ΝΔ. Η δημαγωγία που γίνεται με τι ΙΙ Πακέτο Ντελόρ δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα ότι τα κοινοτικά χρήματα διατίθενται στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να δημιουργηθούν οι όροι πιο ανισότιμης συμμετοχής της χώρας στην πορεία προς την Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), για να επιταχυνθεί η μετατροπή της σε χώρα φθηνών υπηρεσιών προς όφελος της ΕΟΚ και των πολυεθνικών γενικότερα.

            Παραπλανητικό είναι και το σύνθημα της σύγκλισης. Ήδη στα ηγετικά όργανα της Κοινότητας αναγνωρίζεται ότι η σύγκλιση δεν έχει ελπίδες να επιτευχθεί με βάση τις προδιαγραφές. Για τη χώρα μας το πρόβλημα είναι πιο έντονο, με δεδομένο το χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης και τη βαθιά οικονομική κρίση. Είναι αδύνατον η Ελλάδα να ανταγωνιστεί τις οικονομίες άλλων χωρών, όπως άλλωστε το έδειξε η πείρα και των προηγούμενων χρόνων. Στις σημερινές συνθήκες εκδηλώνεται εντονότερα ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης. Οι σκληροί ανταγωνισμοί ανάμεσα στις πολυεθνικές συνοδεύονται από οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Το σημερινό τεράστιο εμπορικό έλλειμμα αποκαλύπτει και το πραγματικό μέγεθος της ληστρικής εκμετάλλευσης του πλούτου της χώρας με τις ανισότιμες ανταλλαγές.

            Το κόστος αυτής της σύγκλισης πέφτει στις πλάτες του λαού. Και θα πληρώσει όχι μόνο η εργατική τάξη, αλλά και τα μεσαία στρώματα και η εργαζόμενη αγροτιά. Θα προκύψουν νέες ζώνες και στρώματα φτώχειας, δυσμενείς ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, με αποτέλεσμα τη γενική πτώση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής.

            Οι παράγοντες αυτοί αποδείχνουν και την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του στόχου για αποδέσμευση από την ΕΟΚ.

            Η πλατιά ζύμωση των θέσεων του ΚΚΕ για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και η επίμονη ιδεολογική και πολιτική πάλη από το Κόμμα αποτελούν προϋπόθεση για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση και η διεκδίκηση βαθιών αλλαγών ως τη συνολική ρήξη με το ιμπεριαλιστικό αυτό κέντρο.

            6. Στη χώρα μας δεν έγινε δυνατό στα προηγούμενα χρόνια να αναπτυχθεί ένα ισχυρό κίνημα κατά της ΕΟΚ από τη σκοπιά της αντιμονοπωλιακής προοδευτικής ανάπτυξης. Οι αδυναμίες του Κόμματός μας, αλλά και οι ταλαντεύσεις του κατά την περίοδο της κρίσης ως προς την κύρια κατεύθυνση της πάλης, είχαν αρνητική επίδραση.

            Στην ανακοπή αυτού του κινήματος έπαιξε ρόλο η μεταστροφή του ΠΑΣΟΚ και η αποδοχή των δεδομένων της ΕΟΚ, γενικότερα η δεξιά στροφή του.

            Παρ’ όλα αυτά σήμερα, εξαιτίας των αρνητικών συνεπειών της ένταξης, η αντίθεση προς την ΕΟΚ και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ αγκαλιάζει πλατιά λαϊκά στρώματα πολύ πέρα από την ιδεολογική και πολιτική επιρροή του ΚΚΕ.

            Το ΚΚΕ πρέπει να συγκεντρώσει την κύρια προσοχή του στην ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών από την ΕΟΚ, για την αποδέσμευση.

            Το ΚΚΕ αναλαμβάνει την ευθύνη να σηκώσει το κύριο βάρος για τη διαφώτιση των εργαζομένων και την οργάνωση της αντίστασής τους στις δεσμεύσεις της ΕΟΚ.

            Το κίνημα αυτό πρέπει να στηριχτεί στη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που θίγονται από την πολιτική της ΕΟΚ.

            Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού, των κοινωνικών κινημάτων, της προοδευτικής διανόησης, του γυναικείου κινήματος και νεολαιίστικου κινήματος προσεγγίζουν όλο και περισσότερο.

            Υπάρχει η αντικειμενική βάση να δυναμώσει η πάλη κατά των συνεπειών και να συγκλίνουν σ’ ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την πολιτική του μονόδρομου, την ΕΟΚ συνολικά.

            Το ΚΚΕ θα χρειαστεί πιο επίμονα να αντιπαλέψει μέσα στο λαϊκό κίνημα τις ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις που επιδιώκουν στ’ όνομα του εκσυγχρονισμού να ενσωματώσουν το μαζικό κίνημα στους μηχανισμούς της ΕΟΚ.

            Η αντίκρουση αυτού του ρεύματος και η ήττα του μέσα στο μαζικό κίνημα με την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ αποκτά αποφασιστική σημασία για το μέλλον και την αποτελεσματικότητα των αγώνων του.

            Οι κομμουνιστές πρέπει να διεξάγουν αυτή την πάλη με τη μεγαλύτερη σταθερότητα, αλλά και την απαιτούμενη πειστικότητα και συσπειρωτική ικανότητα.

            Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να αναπτυχθεί και να πλουτιστεί η πολιτική του ΚΚΕ σε κάθε κλάδο, σε όλα τα μεγάλα προβλήματα του λαού της χώρας.

            7. Η ανάπτυξη ενός ισχυρού και πολύμορφου κινήματος κατά των επιλογών της ΕΟΚ θα προκαλεί πολιτικές διαφοροποιήσεις και ανακατατάξεις. Θα μεταβάλλει τους συσχετισμούς δυνάμεων και θα δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για την προώθηση συμμαχιών και στο πολιτικό επίπεδο.

             Το ΚΚΕ, εφόσον συντρέξουν και οι προϋποθέσεις που έχει καθορίσει από το 14^ο Συνέδριό του, είναι έτοιμο να συνεργαστεί με εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που θα υποστηρίξουν ένα πρόγραμμα ανάπτυξης ενάντια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις βασικές κατευθύνσεις και δεσμεύσεις της ΕΟΚ, ανεξάρτητα αν δέχονται το συγκεκριμένο αίτημα της αποδέσμευσης.

            Το ΚΚΕ, χωρίς να παραιτείται από το αίτημα της αποδέσμευσης, θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε η συμμαχία αυτή να αποκτά στην πορεία του αγώνα μεγαλύτερη σταθερότητα και βαθύτερο αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη δύναμη και την επιρροή του ΚΚΕ στο λαϊκό κίνημα και κατά πρώτο λόγο στο συνδικαλιστικό.

            8. Το λαϊκό κίνημα, οι κοινωνικές συμμαχίες θα αναπτύσσονται πολύμορφα μέσα από τις ιδιαιτερότητες του κάθε τμήματός του. Τα διάφορα μέτωπα πάλης με βάση τα υπαρκτά και μεγάλα προβλήματα που γεννιούνται από την ΕΟΚ ή που εμποδίζεται η λύση τους από την πολιτική της θα δυναμώνουν και θα οδηγούν τα διάφορα τμήματα του λαϊκού κινήματος σ’ ένα μεγάλο ενιαίο μέτωπο πάλης για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΟΚ. Η πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα επιδράσει καθοριστικά σ’ αυτήν την κατεύθυνση.

ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΛΗΣ

Για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης

Για μια φιλολαϊκή αναπτυξιακή πορεία

          Συστατικά στοιχεία είναι: Το εθνικό σχέδιο προοδευτικής ανάπτυξης, με αιχμή τη βιομηχανία, τη βιοτεχνία και την αγροτική οικονομία και προστασία του περιβάλλοντος. Τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η έρευνα και η τεχνολογία. Η ενέργεια, οι επικοινωνίες, οι συγκοινωνίες.

            Ο εκδημοκρατισμός της ζωής με αφετηρία τα δημοκρατικά δικαιώματα στους χώρους εργασίας.

            Χωρίς ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η κρίση. Πρόκειται για σχέδιο οικονομικού χαρακτήρα με κοινωνικά μέτρα, μέτρα υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, της υγείας και εκσυγχρονισμού τους. Ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σ’ όλες τις βαθμίδες.

            Το εθνικό σχέδιο προοδευτικής ανάπτυξης αποτελεί βασικό μέτωπο πάλης που μπορεί αντικειμενικά να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους της χώρας.

            Ένα τέτοιο σχέδιο, από τη φύση του, το χαρακτήρα και τους στόχους του, έρχεται σε αντίθεση με τις κατευθύνσεις της ΕΟΚ και τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας. Δένει αρμονικά – όσο επιτρέπεται στις συνθήκες του καπιταλισμού – την οικονομική αποδοτικότητα με τις κοινωνικές ανάγκες, τη συνολική απόδοση της οικονομίας με τις περιφερειακές ανάγκες, τη βιομηχανική ανάπτυξη με την αναβάθμιση του περιβάλλοντος. Στηρίζεται στις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και στοχεύει στην αναβάθμισή τους. Ανοίγει δρόμους για σύγχρονους τρόπους παραγωγής και υπηρεσιών, για εντατικότερη εισαγωγή της επιστήμης στην παραγωγή, για δικαιότερη και ορθολογικότερη συμμετοχή της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Παίρνει υπόψη τη διασύνδεση των οικονομιών με τρόπο όμως που αντιπαλεύει την εξάρτηση, την ανισότιμη συμμετοχή, την υποταγή.

           

Για τη βιομηχανική ανάπτυξη

          Είναι αδύνατη η κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της χώρας προς όφελος των εργαζομένων δίχως την αναδιάρθρωση και ενίσχυση της βιομηχανικής βάσης. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με σύγχρονους όρους. Το σχέδιο ανάπτυξης της βιομηχανίας πρέπει να περιλαμβάνει:

- Την τεχνολογική και επιστημονική αναβάθμιση της χώρας.

- Την αξιοποίηση όλου του εργατικού δυναμικού, όσο αυτό επιτυγχάνεται

στα πλαίσια του δοσμένου συστήματος. Παροχή αναβαθμισμένης τεχνολογικής και επιστημονικής γνώσης στους εργαζόμενους.

- Την περιφερειακή ανάπτυξη με τόνωση της απασχόλησης.

- Την προστασία του περιβάλλοντος.

Για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σχέδιο, πρέπει οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την εθνική οικονομία να ανήκουν στο δημόσιο τομέα. Σ’ ένα δημόσιο τομέα που θα λειτουργεί με βάση τα λαϊκά συμφέροντα και την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη και πρόοδο της χώρας και δεν θα αποτελεί μια κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Για την προστασία της βιοτεχνίας

- Τεχνολογική αναβάθμιση και εξειδίκευση των επιχειρήσεων στον τομέα της παραγωγής.

- Ανάπτυξη νέων μορφών παραγωγικής δραστηριότητας (συνεταιρισμοί, κοινοπραξίες, μικτές επιχειρήσεις κ.α.) και συγκρότηση ενιαίων εμπορικών δικτύων.

            - Η κρατική παρέμβαση είναι απαραίτητη με ανάλογο θεσμικό πλαίσιο, στήριξη και βοήθεια από οργανισμούς – συμβούλους και κλαδικά κέντρα.

Για την τεχνολογική και επιστημονική αναβάθμιση

            Πάλη, ώστε η Ελλάδα να μην είναι μόνο χρήστης νέων τεχνολογιών, αλλά και δημιουργός τους στο μέρος που της αναλογεί και υπάρχουν δυνατότητες. Ανάπτυξη της έρευνας που θα στηρίξει την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Συνεργασία με όλες τις χώρες στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Ενίσχυση της βασικής έρευνας στα ερευνητικά κέντρα και στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αναβάθμιση της παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της, προστασία και διεύρυνση του δημόσιου χαρακτήρα της, εκδημοκρατισμός των θεσμών της.

Για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας

Στα πλαίσια του εθνικού σχεδίου προγραμματίζεται η αγροτική παραγωγή, αφού παρθούν υπόψη οι όροι της διεθνούς αγοράς, δηλαδή ο ανταγωνισμός, η ζήτηση, οι ανάγκες της εσωτερικής αγοράς, οι κλιματολογικές, εδαφολογικές και οικονομικές συνθήκες της χώρας. Απαιτούνται νέες αγορές, νέες περιφερειακές συνεργασίες για τη διάθεση της παραγωγής. Αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγή. Κατάργηση της απόσυρσης των αγροτικών προϊόντων. Προώθηση των εξαγωγών. Ανάπτυξη νέων καλλιεργειών. Παραγωγή ποικιλιών καλύτερης ποιότητας. Μετατροπή της οικογενειακής εκμετάλλευσης και των συνεταιρισμών σε βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της γεωργίας. Ενίσχυση των συνεταιρισμών και επέκταση της δραστηριότητάς τους από την πρωτογενή παραγωγή ως την μεταποίηση και τη διάθεση των αγροτικών προϊόντων.

Η ενίσχυση της συνεταιριστικής ιδέας και η δημιουργία συνεταιρισμών με εθελοντική προσχώρηση έρχεται σε αντίθεση με τις επιλογές και τη γραμμή της ΕΟΚ και δίχως αντίθεση στις επιλογές της δεν μπορεί να ανακοπεί η πορεία ξεκληρίσματος. Το κράτος πρέπει να αναλάβει τη στήριξη της μικρομεσαίας αγροτιάς και της αγροτικής οικονομίας με επιδότηση των τιμών, έλεγχο στις τιμές των εφοδίων και των καλλιεργητικών μέσων, ορθολογική πολιτική επενδύσεων και πιστώσεων, επιστημονικοτεχνική στήριξη και ανάπτυξη των απαραίτητων έργων υποδομής.

Για τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα

Των εργαζομένων

Μέτρα που βελτιώνουν το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής, υπερασπίζονται και βαθαίνουν τη δημοκρατία. Κριτήριο βασικό αποτελεί η δημοκρατία στους χώρους εργασίας ο εκδημοκρατισμός στο δημόσιο τομέα, στα σώματα ασφαλείας και στις ένοπλες δυνάμεις. Ανάπτυξη κινήματος για αντικειμενική πληροφόρηση, ενάντια στο μονοπωλισμό στο χώρο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας.

Πάλη κατά της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης και υποαπασχόλησης. Υπεράσπιση και διεύρυνση των θεμελιακών κατακτήσεων των εργαζομένων οι οποίες σχετίζονται με το καθεστώς των εργασιακών σχέσεων, το ωράριο, τις συλλογικές συμβάσεις κλπ.

Εκσυγχρονισμός και βελτίωση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης.

Οι Έλληνες εκπρόσωποι στα κοινοτικά όργανα να μην προχωρούν σε δεσμευτικές αποφάσεις, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και σύμφωνη γνώμη των αρμόδιων οργάνων της ελληνικής βουλής. Οι αποφάσεις των κοινοτικών οργάνων που πάρθηκαν χωρίς τη συμφωνία της ελληνικής βουλής και των ελληνικών οργάνων να μην εφαρμόζονται.

Πάλη κατά των επιλογών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών,

Αποδέσμευση της χώρας απ’ αυτούς

Να μη συμμετάσχει η χώρα μας στη δύναμη ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ. Αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, από τη Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση. Απομάκρυνση των αμερικανονατοϊκών βάσεων από τη χώρα μας. Απομάκρυνση από την Ελλάδα όλων των πυρηνικών όπλων και των σχετικών εγκαταστάσεων και απαγόρευσης της στάθμευσης και διέλευσης από τον ελληνικό χώρο κάθε μέσου που μεταφέρει πυρηνικά όπλα. Απόρριψη της εξωτερικής αμυντικής πολιτικής που υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ, την ΕΟΚ, ΝΑΤΟ και τη ΔΕΕ.

Εθνική αμυντική πολιτική που θα διασφαλίζει τη χώρα με αμυντικές δαπάνες προσαρμοσμένες στις πραγματικές αμυντικές ανάγκες μας.

Για την προστασία και ανάπτυξη του πολιτισμού

Πάλη κατά του εθνικισμού, του σοβινισμού και του κοσμοπολιτισμού. Ανάπτυξη του λαϊκού πολιτισμού. Καλλιέργεια αισθημάτων φιλίας και διεθνούς αλληλεγγύης. Αντίσταση στην εμπορευματοποίηση της τέχνης. Διατήρηση και εμπλουτισμός της πολιτιστικής μας ταυτότητας, επικοινωνία με ό,τι καλύτερο και προοδευτικό αναδείχνει ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος πολιτισμός.

9. Το ΚΚΕ δεν παραγνωρίζει το σύνθετο χαρακτήρα των σύγχρονων εξελίξεων, τη διεθνοποίηση όλων των πλευρών της ζωής.

Αντίθετα, βλέπει στη διαδικασία αυτή το δρόμο, την ελπίδα και τη δυνατότητα για μια Ευρώπη απαλλαγμένη από πείνα, φτώχεια, υλική και πνευματική, και από κάθε είδους ανισότητες, καταπίεση και εκμετάλλευση των λαών και των εθνών από τη δυναστεία του κεφαλαίου.

Η ραγδαία διεθνοποίηση και κοινωνικοποίηση της παραγωγής αντικειμενικά βαθαίνει την αλληλοεξάρτηση των εθνικών οικονομιών και της κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής. Οξύνει στο έπακρο τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού και απαιτεί νέα πλαίσια στην οργάνωση της παραγωγής και διανομής, στις κοινωνικές σχέσεις γενικότερα.

Οι διαδικασίες αυτές από ιστορική άποψη ωριμάζουν και προετοιμάζουν αντικειμενικά την ανάγκη της σοσιαλιστικής οργάνωσης της παραγωγής, της κοινωνίας.

Η ΕΟΚ στα πλαίσια αυτών των εξελίξεων δε συνιστά πρόοδο, αλλά αντίδραση των ιμπεριαλιστών στη σοσιαλιστική προοπτική. Είναι η σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία» του κεφαλαίου.

Από τη θέση αυτή το ΚΚΕ αντιτίθεται στην ΕΟΚ και σε συνεργασία με το κομμουνιστικό κίνημα στην Ευρώπη αγωνίζεται για το μέγιστο συντονισμό των πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης που θέλουν να παλέψουν ενάντια στις επιλογές του Μάαστριχτ, για μια άλλη Ευρώπη, της φιλίας, της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης, με ανοιχτή τη σοσιαλιστική προοπτική.

Η αντίθεση στη Συνθήκη του Μάαστριχτ από τη σκοπιά μιας τέτοιας Ευρώπης είναι το οριακό σημείο για την οικοδόμηση μιας αριστερής συμμαχίας.

Η συμμαχία αυτή, ως πόλος της Αριστεράς στην Ευρώπη, πρέπει να συγκροτηθεί σε σαφή διάκριση και αντιπαράθεση προς τη σοσιαλδημοκρατία.

Η Αριστερά με όλες τις αποχρώσεις της δεν ταυτίζεται με τα κομμουνιστικά κόμματα, το κομμουνιστικό κίνημα.

Για να είναι όμως Αριστερά, πρέπει να παραμείνει αντικαπιταλιστική δύναμη.

Η Αριστερά μ’ αυτή την έννοια θα έχει προοπτική, εφόσον έχει ως συστατικό της ένα συσπειρωμένο και συγκροτημένο κομμουνιστικό κίνημα που θα στηρίζεται σε ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα σε κάθε χώρα.

Το Κόμμα μας θα δώσει όλες τις δυνάμεις του για την κοινή δράση των κομμάτων και δυνάμεων που αντιπαρατίθενται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, από τη σκοπιά μιας άλλης Ευρώπης, η οποία δε χωρά στην ΕΟΚ και δεν περνά από αυτήν και τα όργανά της.

Ελάχιστο όριο κοινής δράσης μπορεί να είναι το παρακάτω πλαίσιο θεμάτων:

- Η διαμόρφωση ενός συλλογικού συστήματος ασφάλειας στη βάση των αρχών του Ελσίνκι. Αντιμετώπιση των νέων προβλημάτων που προκύπτουν από την αναδόμηση του ΝΑΤΟ και τη δράση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης. Από τα πιο άμεσα προβλήματα είναι να σταματήσει ο πόλεμος και η επέμβαση στα Βαλκάνια.

- Η καταστροφή των πυρηνικών όπλων, απόσυρση των μη ευρωπαϊκών στρατευμάτων, ο περιορισμός της παραγωγής όπλων και στρατιωτικών εξοπλισμών.

            - Τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία απειλούνται από τα προγράμματα σύγκλισης, την πολιτική λιτότητας, την ασύδοτη δράση των πολυεθνικών. Η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, τα ιδιαίτερα προβλήματα των γυναικών και των νέων. Η ανεργία. Η ασύδοτη κερδοσκοπία και ο παρασιστισμός από την ανεξέλεγκτη δράση των πολυεθνικών. Τα προβλήματα της οικολογίας και του πολιτισμού.

            - Το πελώριο πρόβλημα της δημοκρατίας, που οξύνεται στο έπακρο με τις υπερεξουσίες των οργάνων της ΕΟΚ.

            - Η δράση κατά του νεοναζισμού, φασισμού, αντικομμουνισμού, του κοινωνικού ρατσισμού.

            - Οι ανισότιμες οικονομικές σχέσεις της ΕΟΚ με τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τον Τρίτο Κόσμο. Η αλληλεγγύη στους λαούς που υφίστανται την ξενική εισβολή και κατοχή, τις συνέπειες ιμπεριαλιστικής επέμβασης, οικονομικό αποκλεισμό και κυρώσεις.

            - Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αλλοδαπών εργατών, των διωκόμενων κομμουνιστών και προοδευτικών ανθρώπων, προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του ασύλου, των μεταναστών, των μειονοτήτων. Η αντιμετώπιση των αιτιών που προκαλούν το μεταναστευτικό ρεύμα.

            10. Το ΚΚΕ, κόμμα βαθιά πατριωτικό και διεθνιστικό, που αντιπάλεψε με συνέπεια από την ίδρυσή του την υποτέλεια της άρχουσας τάξης και την ξένη εξάρτηση, συνεχίζοντας τις αγωνιστικές του παραδόσεις, θα δώσει όλες τις δυνάμεις του για μια Ελλάδα της δημιουργίας, της προόδου και του σοσιαλισμού, για την ειρήνη, την πρόοδο και το σοσιαλισμό στην Ευρώπη.

                                                                                                               11.4.1993